صدايت ترانة باران است

و نگاهت ترنم رويشها

صدايت را مي نوشم

و احساست را نفس مي كشم

اگر به من نگاه كني

دستم را بگير

من در عمق آبي

نگاه تو

از كوچه پس كوچه هاي تنهايي

رها ميشوم

و به ميهمان اقيانوس چشمانت

دعوت

اگر به من نگاه كني

چشمهايم آلودة خوابهاي مرگ آساست

با تو بيدار ميشوم

مي خندم

دوباره پر مي كشم

مي نشينم

روي بام شكوفه هاي لبخندت

اگر به من نگاه كني

ساقة دستانم تا آسمان چيدن

خوشه هاي محبت تو

بالا مي رود

شايد بشود محبتت را چيد !

شايد بشود

باز تراويد

و طراوت يافت

اگر به من نگاه كني

مي شوم پروانه اي

مي نشينم

روي دستان تو

و تو

مي دمي

به غربت و سكوت لحظه هاي خسته ام حيات

اگر به من نگاه كني

مي روم به قلب كهكشانهاي دور

روي شانه هاي هر سپيده

مي گشايم آغوش

قلبم را به رود ميسپارم

دلم را به پاره هاي نور

با نگاهم از كنار قلب تو

عبور مي كنم

به سرزمين صبح مي رسم

اگر به من نگاه كني

روي بالهاي بوسه هاي گرم آفتاب

تمام صبح را طلوع مي كنم

با دل شقايق و بنفشه

تا سحر ركوع مي كنم

مي شكوفم از تبسم تو

زندگي تازه را شروع مي كنم

اگر به من نگاه كني

اي تمام لحظه هاي سبز من

با من از كرانه هاي عاشقانة سحر

عبور كن

بدان كه با نگاه خنده ات

هر نفس

به من سلام ميكني

اگر به من نگاه كني

                    اقدس اكبرنژاد